Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Poterat autem inpune;

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Et quidem, inquit, vehementer errat; Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Sed tamen intellego quid velit. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Sed ad bona praeterita redeamus. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Nos vero, inquit ille; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Paria sunt igitur. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Ergo omni animali illud, quod appetiti

positum est in eo, quod naturae est accommodatum.

Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Hoc non est positum in nostra actione. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Duo Reges: constructio interrete. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Verum hoc idem saepe faciamus. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Quo tandem modo? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. At certe gravius. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.